درباره وبلاگ این وبسایت در تاریخ 17/3/1387 تاسیس شده است. موضوعات این وبلاگ عبارتند از تاريخ افغانستان.ورزش افغانستان جغرافياي افغانستان.آب وهواي افغانستان.توضیح کامل درباره ی قوم های افغانستان. آثارباستاني افغانستان اقتصاد افغانستان.عكس هاي از افغانستان وديگرمناطق آن دانلود جديدترين آهنگ هاي افغاني وغيره........ موضوعات
.::: وبسایت تخصصي افغانستان:::. موضوعات این وبسایت تاریخ.قرهنگ.جغرافیا.اقوام افغانستان وتمام مسائل مربوط به افغانستان هست. سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:15 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
در افغانستان، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، نداشتن تلفن همراه به معنای مختل شدن نیمی از کارها و برنامه های روزمره یک فرد است. از معاملات بزرگ و کوچک تجاری گرفته تا کارهای شخصی و حتا پرسیدن حال یک دوست بیمار در افغانستان از طریق موبابل یا همان تلفن همراه انجام می شود. امروزه در افغانستان، کشوری که تنها پنج سال پیش خدمات مخابراتی و تلفنی در آن در بدترین وضعیت قرار داشت، نزدیک به چهار میلیون نفر به تلفن همراه دسترسی دارند. در سال هایى که نخستین شرکت تلفن همراه – افغان بی سیم – در افغانستان آغاز به کار کرده بود، داشتن تلفن همراه برای هر شهروند افغان کار ساده ای نبود. برای خرید یک دستگاه تلفن همراه با سیم کارت آن، حداقل باید چهار صد دلار آمریکایی در جیب می داشتید. اما حالا وضعیت تغییر کرده است. با گذشت زمان، چندین شرکت تلفنی در افغانستان به فعالیت آغاز کردند و امروز چهار شرکت بزرگ خصوصی مشغول ارایه خدمات تلفنی در این کشور است. برخی از این شرکت ها برای این که در بازار پر رقابت تلفن در افغانستان پیشگام شوند، با افزودن اعتبارى معادل قيمت سیم کارت در واقع اين کارت ها را به طور رایگان در اختیار مردم قرار می دهند. تا حالا هشتصد میلیون دلار در عرصه فن آوری مخابراتی در افغانستان سرمایه گذاری شده است که این رقم، یکی از بزرگترین سرمایه گذاری های خارجی در افغانستان است. دولت افغانستان می گوید سال گذشته از این محل، بیش از صد میلیون دلار درآمد داشته است. اما جدا از عوایدی که دولت افغانستان از این راه دارد، مردم عادی نیز به شکل قابل توجهی از فعالیت شرکت های خصوصی تلفنی سود برده اند. آمار رسمی وزارت مخابرات افغانستان نشان می دهد که شرکت های خصوصی تلفنی هم اکنون زمینه کار را برای بیش از پنجاه هزار شهروند افغان فراهم کرده اند که این رقم در کشوری با نرخ نسبتا بالای بیکاری، قابل توجه است. این افراد یا در ادارات و نمایندگی های مربوط به این شرکت ها کار می کنند و یا در کنار جاده ها، کارت های مصرفی (کرديت) می فروشند. تعدادی دیگر هم به شکل غیرمستقیم از طریق شرکت های تلفنی صاحب کار شده اند. مثلا آنها که غرفه های خدمات عامه تلفنی (PCO) باز کرده اند و یا تلفن های همراه را به شکل سیار و بدون داشتن دکان یا غرفه ای با خود حمل مى کنند و در اختیار مردم قرار می دهند و از آنان در بدل هر دقیقه صحبت، پول می گیرند. بخشی دیگر از افراد نیز از طریق ایجاد دکان های تعمیر دستگاه های تلفن برای خود کاری دست و پا کرده اند که شغل این دسته از افراد خیلی هم پر رونق است. این دکان ها در کنار تعمیر دستگاه های تلفن، خدمات آهنگ گذاری در تلفن های موبایل را نیز ارایه می کنند و این کار به ویژه توجه نوجوانان و جوانان را به خود جلب کرده است. شاید پنج سال پیش، تصور این که افغانستان در این مدت این همه در عرصه مخابرات پیشرفت می کند برای کسی ممکن نبود. دولت جدید افغانستان در سال ٢٠٠٢ میلادی، در حالی ایجاد شد که حاکمیت پنج ساله طالبان بر افغانستان به تازگی پایان یافته بود و تقریبا همه زیربناها و تاسیسات مخابراتی در افغانستان در جریان سال های قبل از طالبان که کابل و بیشتر شهرهای دیگر این کشور درگیر جنگ داخلی بود، به کلی از هم فروپاشیده بود. در آن سال ها تنها وسیله ای که افغان ها از آن برای تامین ارتباطات تلفنی استفاده مى کردند چند دستگاه تلفن آنالوگ بود. بسیاری از افغان ها برای برقراری ارتباط با دوستان و یا اعضای خانواده هایشان که در جریان سال های جنگ در افغانستان به کشورهای خارجی مهاجر شده بودند، مجبور بودند راه های پر و خم و پیچ زیادی را که در آن زمان پر از خطر نیز بود طی کنند و به پاکستان بروند، تا از طریق تلفن های فعال در آنجا، با اعضای خانواده هایشان تماس برقرار کنند. اما حالا از تقریبا هر جایی در افغانستان ممکن است به کشورهای خارجی تلفن کرد. تنها موردی که هنوز مورد انتقاد افغان هاست، کیفیت بد و نرخ نسبتا بالای مکالمات تلفنی است. سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:16 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
از کابل تا قندهار عنوان يک نمايشگاه تصويری است که از تاريخ ١٦ آوريل تا اول ژوئن سال ٢٠٠٧ در ساختمان انجمن سلطنتی جغرافيای لندن برگزار می شود. تصوير ها مرکب از عکس ها يا نقاشی هايی است که طی سال های ١٨٣٣ تا ١٩٣٣ توسط مسافران يا ساکنان بريتانيايی افغانستان ايجاد شده اند. دیوید مورتون به دیدن این نمایشگاه رفته است: تصويرها به خوبی بيانگر واقعيت های برخی از اين سالها است. نخستين آنها متعلق به سال ١٨٤٢ است، سالی که همه سربازان بريتانيايی در راه بازگشت از کابل به هند کشته شدند و تقريبا بی درنگ نيرويی تازه نفس به افغانستان اعزام شد. "جيمز آتکين سن"، هنرمند بريتانيايی نيز در ترکيب اين لشکر بود و برای مردم بريتانيا يکی از نخستين تصاوير مردان قبيله ای ژيان کوهستان افغانستان را ارائه داد. اين تابلو "بلوچی ها در گردنه بولان" نام دارد. اين دوره اکنون معروف به دوره "جنگ نخست افغان" است. اما همه طرح ها و نقاشی های آتکين سن در باره رزمندگان و نبرد ها نبود. وی، به مانند بسياری ديگر از مسافران بريتانيايی در افغانستان، "شيفته ظاهر مجلل دکه های ميوه فروشی سرشار از هندوانه و گلابی و سيب و آلو و هلو" بود. او در اين تابلو خيابان اصلی مشرف به بازار کابل در موسم ميوه را تصوير می کند. به آن پسرک کاملا غير افغان در منظره جلو تابلو توجه کنيد که شلوارهايی به شيوه بريتانيايی به تن دارد. قبل از سال ١٨٩٥ رويکرد بريتانيايی ها به مقوله ميوه تغيير کرده بود. يک جراح بريتانيايی که در آن دوره در دربار سلطنتی افغانستان کار می کرد، نوشته بود: "مقادير زيادی از ميوه تازه، به محض اين که می رسد، يا حتی قبل از آن خورده می شود و اين بيش از حدی است که برای سلامت مردم سودمند باشد." اين باور که خوردن ميوه زياد می تواند به سلامت انسان لطمه بزند، تا همين اواخر در بريتانيا وجود داشت. جيمز آتکين سن از معدود نقاشانی بود که زنان را به پرده تصوير می کشيد. آيا زنان در برابر او می نشستند تا تصويرشان را بکشد؟ يا او از قدرت تخيل خودش و تصورش از قصه های هزار و يک شب کار می گرفت؟ ادامه مطلب ... سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:30 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:31 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
با راه اندازي پروژه احداث جادهاي به طول بيش از 24 كيلومتر در ولايت جوزجان براي 3688 نفر زمينه كار مهیا شد .
به گفته محمد جان تمكين سخنگوي رياست احيا و انكشاف دهات اين ولايت، اين جاده علاوه براين كه سه ولسوالي خانقاه ، مرديان و فيض آباد اين ولايت را به يكديگر وصل مي نمايد، برخي از قريهها را نيز به شاهراه جوزجان- سرپل متصل مي كند و قراراست تاسه ماه آينده به بهره برداري برسد .
تمكين با بيان اينكه هزينه احداث اين جاده بيست و چهار و نيم كيلومتري بالغ بر هشت ميليون و نهصد و دو هزار و چهل ونه افغاني مي باشد، اظهار داشت: بيش از يك هزار خانواده در مسير اين جاده از مزاياي آن بهرهمند خواهند شد . سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:34 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
شاگردان ليسه عالى نسوان افغان ـ ترک در المپياد (Inepo) که در تاريخ ٣١ مارچ در شهر باکو مرکز آذربايجان تدوير يافت، توانستند در بين ٣٦ کشور جهان با کسب دو مدال طلا مقام اول را به دست آورند.
منبع: سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:35 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
قاچاق آثار باستانی در بامیان
مقامات ولایت بامیان از قاچاق آثار باستانی این ولایت خبر میدهند. از چندسال پیش آثار تاریخی و سنگهای گرانبهای این ولایت ازسوی افراد ناشناس به بیرون از کشور قاچاق میشوند. این در حالیاست که بامیان در فهرست میراث فرهنگی جهان نیز جاي گرفته است. بامیان ولایتي تاریخی و کهن است که موجودیت پیکرههای بودا، شهر غلغله، شهر ضحاک و بند امیر اهمیت ویژه ای به این ولایت بخشیده است. مقامات در این ولایت میگویند که در کنار اینها بامیان دارای معدن سنگهای گرانبها نیز ميباشد که تاکنون شمار زیادی از آن استخراج نشده است. حبیبه سرابی، والی بامیان میگوید که پولیس و امنیت ملی در قسمت قاچاق این آثار همکار بوده است اما باز هم نگرانی در مورد قاچاق این آثار وجود دارد. ژنرال محمدعوض نصیری، فرمانده پولیس بامیان میگوید که تدابیر ویژهای را برای جلوگیری از قاچاق آثار تاریخی در دست دارد. به گزارش شبکه تلویزیونی طلوع، قاچاق و کاوشهای خودسرانه معادن و سنگهای قیمتی در کشور پس از سالهای جنگ در بیرون از کشور به یک فرهنگ مبدل شده است. قاچاق آثار از سایر ولایات نیز نگرانی دولت را برانگیخته است و این کار افزایش نیز یافته است. منبع:afghanistanhistory.ne سه شنبه 27 بهمن 1388برچسب:, :: 21:35 :: نويسنده : مصطفی سعیدی
اعمار مجدد مقبره گوهرشاد بیگم در هرات
مرحلهی ابتدایی ترمیم مقبره گوهرشاد بیگم در ولایت هرات توسط بخش علمی فرهنگی سازمان ملل و با کمک مالی کشور ناروی آغاز شده است. مسئولان یونسکو میگویند: قسمتهایی از این مقبره تاریخی در این مرحله بازسازی خواهد شد. سازمان یونسکو از دولت ازبکستان نيز خواسته است تا ساختمان مقبره امیرعلی شیرنوایی را که پنج سال قبل تخریب کرده است دوباره بازسازی کند. این اولین مرحلهی کار ترمیم مقبرهی گوهرشاد در هرات است که كار اجرايي آن توسط سازمان یونسکو آغاز شده و قرار است در این مرحله گنبد دو طبقه و نقاشیهای داخل ساختمان این آبدهی تاریخی بازسازی شوند. خبرگزاري صداي افغان اعلان كرد: ایمل رسولی مشاور و هماهنگکننده فعالیتهای سازمان یونسکو در افغانستان میگوید: این مرحله حدوداً دوازده روز ادامه خواهد داشت و اجراي مرحلهی دوم نيز دوماه را دربر خواهد گرفت. وی میگوید: یونسکو در سه نقطهی این بنا نیز با همکاری وزارت اطلاعات و فرهنگ حفریات باستان شناسی انجام داده و این حفریات نتایجی را نیز درپی داشته است. آقای ایمل گفت: دولت ناروی تمام هزینهی این ترمیمها را در بنای گوهرشاد پرداخت میکند. بنای دیگری که در چند متری گنبد گوهرشاد بود و اکنون وجود ندارد مقبرهی امیر علی شیر نوایی است که پنج سال قبل توسط دولت ازبکستان تخریب شد. یونسکو میگوید: دولت افغانستان باید از طریق دیپلماتیک با دولت ازبکستان گفتگو کند و از آنها بخواهد تا طرح جدیدی را که دولت افغانستان، ازبکستان و سازمان یونسکو برای ساختن دوبارهی این بنای تاریخی قبول کردهاند را به اجرا درآورد. مقبره گوهرشاد یکی از دهها بنای تاریخی درحال فروپاشی در هرات است و میان چند منارهی مصلای باقی مانده قرار دارد که در زمان تیموریها بنا شده و بیش از پنجصد سال قدمت تاریخی دارد. با اينحال یکی از منارههای این بنای باستانی کج شده و نگرانیهایي را براي مسئولان ادارهی حفاظت از آبدههای تاریخی افغانستان و سازمانهاي بينالمللي بهدنبال داشته است . شدت اين نگرانيها به اندازهاي است كه مسدود شدن يكي از خیابان هرات که از میان منارههای مصلا و از کنار مقبره گوهر شاد میگذرد از جمله شروط اساسی سازمان یونسکو برای ثبت آبدههای این شهر در لیست میراثهای فرهنگی جهان عنوان شد.
منبع:/afghanistanhistory.net |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
نویسندگان
پیوندها
آخرین مطالب
تبادل لینک هوشمند
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||